Dur Meyhaneci

Dur Meyhaneci!

Dur!

Dur!

Hani, dün de gelmiştim,

hatırladın değil mi?

Dur! Demiştim de

Sen ’’Olsun, iç, benden’’

demiştin hani.

Bilemezsin nedendir

kadehimin her boş duruşunda,

anlatamam boş olmadığını.

Dur! Dedimse sana

Kadehimin hep

dolu oluşundandır.

Acılarla dolu, dolu

olsa da kadehim,

her bir yudumunu alışımda ondan

unutup da geçmişi...

Sen anlayamadın işte

boş olmadığını meyhaneci.

Artık sen istesen de

kadehimi doldurmak

yok artık, hiç boş bir yer.

Kadehim dolu acılarla

kimseye görünmeseler de...

İşte meyhaneci

durum bu!

Dur! Dediysem sana

boşuna değil!

Boş olduğundan değil

dolu olduğundan dedim.

İşte meyhaneci

durum bu.

Sen bile göremedin

kadehimdeki acılarımı...

Olsun!

Ben de yudum,

yudum içerim acılarımı

elimdeki boş kadehimden.

’’Dertlerine çare olur mu?’’

diye de sorma.

Durum bu meyhaneci.

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI,

26.10.2016, 21:45, Mainaschaff

Yeni Bir Yıl

Yeni Bir Yıl 

Geliyor.

       2015

Tüm dünya yılbaşı gecesini

büyük bir sevinçle, sevdikleriyle,

ailesiyle, eğlenerek, gülerek,

güzel yemekleri birlikte yiyerek ve

de bugünlerine şükrederek geçirecek.

Bazı insanlar ise

kendi varlıklarına sarılarak,

ellerindeki her bir lokmaya ve

yuduma dua ederek,

sade bir kul olarak, içinde bulunduğu

huzura şükrederek girecek

yeni yıla,

belki de buruk yürekleriyle...

O gün de geçecek.

Ardından 1 ocak, 2 ocak... gelecek.

Ve yaşam yine devam edecek.

Ve de insanlar yine kendi hırsları, kaprisleri,

huzursuzlukları, nankörlükleri, nefs dalgalanmaları,

mutluluk ve mutsuzlukları ve daha nice duyguları ile

yaşamlarını sürdürecekler.

Öyle ya da böyle...

''Sonuç ne'' mi olacak?

Bunu da yıllar, geçip giden yıllar gösterecek.

Bazıları da yaptıkları yanlışları görecek

o yıllarda. Ama dönüşü olmayan zaman içinde

''ahh''lar hep buracak yüreğini.

Sızlayacak vicdanı inceden inceye...

Kaçıp giden mutluluklara,

boş ve kör gurur oyunlarına harcanmış yıllara,

koca bir yaşama, içinde kanayan o derin yaraya

hiç de kulak vermek istemese de

uykuları bir türlü düzenli olamayacak,

hani o sözde aradığı huzuru ise

bir daha asla bulamayacak.

Geçip giden yıllar, fırsatlar, güzel günler,

o renkli fotoğraf kareleri geçip gidecek

gözünün önünden o hızlı tren hızıyla...

Yine de günleri gelip gidecek,

hep de yine kendini kandırarak.

''Olsun! ''

Ne önemi var ki ''o'' anlayamadığı,

bir türlü sahip olamadığı güzelliklerin,

değerlerin...

''Zaten'',

diyecek, kendi kendine,

''önemli olan da ''yaşamak'' değil mi?''

diyecek, hep kendi kendine...

Aslında bu söze hiç inanmasa da...

Bir de bu dayanılmaz yalnızlığı

olmasa idi bu kalabalıklarda...

                                                         

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 30.12.2014,

Tanrım Biliyorum

Tanrım Biliyorum.

Neden verirsin.

Neden alırsın.

Neden uzaklaştırırsın.

Neden yaklaştırırsın.

Veren de sensin alan da...

Nedenine sual olunmaz.

Bağışlayan da sensin,

koruyup esirgeyen de...

Bilgine, hakkına ve gücüne

yoktur sınır.

Nerede olduğunu bile sorgulamam.

Sen her yerdesin,

her bir şeyimdesin.

Seni yaşıyorum,

tüm varlığımla.

Gecesiyle, gündüzüyle,

sevincimde de,

üzüntümde de...

Her anımda varsın,

dilimde,

gönlümde,

aklımda,

yüreğimdesin hep.

Her yakarışım sana oldu.

Her derdimi dinleyen de

sen oldun.

Bana deseler de...

Ne isterlerse...

Sen hep bildin hep

benim yüreğimi.

Acı da çeksem hayatta,

acı da verseler bilerek,

ya da bilemeden,

ben hep sana koştum.

Kimselerin görmediği

göz yaşlarımı

tek gören ve acıyan sen oldun.

Bugün yine

seninleyim dolu dolu.

Beynim, gönlüm ve kalbimle

geldim sana.

Aslında hiç ayrılmamıştım ki varlığından...

Tertemiz yüreğimi açtım hep sana.

Hep dilimde oldu sana şükürlerim.

Dualarım sadece sana oldu.

Bugün de yine seninleyim.

Şükür ki, yalnız

senden yardım dilerim.

Beni duyan sensin.

Beni anlayan sensin.

Sensin benim

yaralarımı sarıp, sarmalayan.

Nasıl ki bugün yine,

yıllar önce aldıklarının yerine

verdi isen layık gördüklerini bana

yine alırsın, yine verirsin.

Ben sende buldum her şeyimi.

Sevincim de sensin,

dermanım da sende olacaktır.

Ne darda bırak beni,

ne de sıkıntıda...

Sadece dualarımı kabul et

ve ver hakkımda neyse hayırlısını,

sağlığımı, huzurumu ve mutluluğumu,

refahı ve ferahlığı...

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 
20.01.2014, M.

Bir BAYRAM

Bir BAYRAM Daha

Geldi ve geçti.

Arayanlar, arananlar oldu.

Kimi de unutuldu

Her bayram olduğu gibi...

"Olsun" dediler içlerinden,

Hiç de kızmak falan istemediler.

Kimseye de dil uzatmak da istemediler.

"ALAH'ın bir bildiği vardır" dediler.

Ama, çok beklediler...

Bayram boyunca hep

Bir telefon, bir posta, bir kart, bir kapı zili....

Ya da daha genç olanlar bir MAİL beklediler,

bir SMS

Ama, YOK!

Olmadı işte...

Aramadı, aranmadı...

Hem de en çok ümit ettikleri...

Aramadı.

Yine de "OLSUN" dediler!

"Canları sağ olsun"!

Belki de çokdu işleri, dediler.

Ya da "zaman bulamadılar"!

Falan...

Kendilerince onlar adına hep bir "mazeret" buldular.

Aranmamak ne kadar çok koyduysa içlerine...

Yine de kimseye bir şey demediler.

Hep sığındılar ALLAH'a.

İşte böyle geçti bir bayram daha.

Aranmadan, anımsanmadan.

Ne de güzel hazırlanmışlardı oysa...

Kurabiyeler yapmışlardı, börekler, tatlılar...

Evi de tertemiz etmişlerdi daha dünden...

Limon kolanyasını da doldurmuşlardı...

Misafir tabakları da hazırdı masanın üzerinde.

Kahve de almışlardı, taptaze.

Ama çok beklemişlerdi pencereden bakarak,

Kulakları kapıda, sesde...

Yok işte!

Bu bayramda geldi geçti...

Oysa ne de çok istemişlerdi...

Aranmak, sevilmek, anımsanmak...

Hakkıydı onların da...

"Ne yapalım", dediler...

"Allah büyük!"

"Şükür halimize..."

"Nice bayramlara, sağlık içinde..."

Dediler yine de...

Acılarını çıkarmadan ortalık yere...

Sessiz ve suskun kaldılar öylece...

Bakarak gözleri yollara.

Bir umutla bir dahaki bayrama...

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 10.08.2013, 23.52

Ramazan Bayramının 3. günü

Sen Gidince

Sen Gidince

Bilemezsin,

ne diyeceğimi şimdi

ilk satırda.

Bekle!

Dur acele etme!

Söyleyeceğim.

Sen gidince

biliyordum,

yine geleceğini.

Neden mi?

diye geçirdin aklından?

Biliyorum.

Biliyordum,

ait olduğun yere

geri döneceğini.

Hiç bir zaman da zaten

gelmemişti başka bir

düşünce aklıma.

Biliyordum

yine geleceğini...

Olamazdı başka türlüsü!

Başka bir yeri,

başka bir yerde sen..

Olamazdı zaten en baştan...

Geldin ya.

Bak şimdi,

kalbim bir tamam oldu

çırpındı

sevinçle doldu.

Sen geldin ya...

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 29.05.2017, 21:25,

Arayamıyorum

Arayamıyorum

Özledim seni

Özledim her şeyini.

Ama arayamıyorum seni

Seni özledim.

Kahkahalarını özledim,

Kokunu çok özledim,

Sesini, gülüşünü özledim,
Tenine hafif hafif dokunmayı

Özledim her şeyini.

Aramak istiyorum desem de

Artık hiç arayamıyorum seni

Aslında sesini duymak istiyorum

Ama oyununa katılamıyorum.

Artık seni hiç arayamıyorum.

Çok özledim desem de

Sesini duymayı çok istesem de
Arayamıyorum artık seni.

Aşkım ellerinde bitirilmiş.

Artık hiç bir anlamı kalmamış,

İstenmeyen bir aşkın

Sahibi olmak zor geldiği için bana

Artık arayamıyorum seni baksana.

Elindeki aşk anlaşılamamış

Tüm kıymetler bilinememiş.

Bunlar sende bir yer edinememiş.

Kızgınım sana,

Küskünüm sana.

Kırgınım sana.

Bunu artık anlasana!

Ben seni arayamıyorum.
„Seni çok özledim“ diyemiyorum.

Kırık kalbimi gösteremiyorum.

Nedendir,

bilemedim.

Kıymeti bilinmemiş bir sevginin sahibiydim.

Aramak istiyorum seni çok desem de
Artık hiç arayamıyorum seni.

Kırık kalbim,

yaralanmış onurum

Ve perişan ruhum.

Bak artık ben yokum.

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 22 haziran 2008, 18:34