Belki de İyi Olurdu

Belki de İyi Olurdu                       

Sakince bu dünyada var olmak için.

İsterseniz çok, çok olsun seni sevenlerin.

Belki de hep bunu istedin kendince...

Çevreniz dolsun taşsın sevenlerinle...

Belki böyle durumlar vardır bir yerlerde..

Her yer de bir olmaz ki değil mi ama...

O kadar sevenin ile nasıl olacak?

Pek de kolay değildir...

Birer, birer uğraş, ara bak, dinle falan...

Her birine de onların istediğince ver şerbeti...

Bakmışın, bir de, yıllar geçmiş aradan...

O seni sevenler hep kalmışlar çevrende,

Çok sevmişler seni hep.

Sen de onları hep "canın" gibi sevmişsin.

Sanki, yaşam hep "bu"...

Bu durumu ayakta tutabilmen için.

Biraz emek, biraz sabır...

Haa biraz da tahammül mü gerekmiş?

Aman, birileri kopup gitmesin,

kaçmasın.

Beni yalnız bırakmasın...

Çok tatlı, çok da "hoş" geldi bu dostluklar.

Yıllar, yıllar dolusu...

Sıkı sıkı dostluklar...

İç içe dostluklar...

Belki de bu, herkes için böyle olmamıştır...

Ben bilemem!

Bazıları için ise "sadece"

gün akşam da olsa "bir dost" olmamış olabilir.

Çok da istememiş, çok da uğraşmamıştır belki de..

Kendi kendine yetmişti her zaman dolu dolu...

Bir "iğne oyası" gibi işlemişti varlığını.

Hep de olmasa da "yanı sıra" olsun...

Bir de "canım" diyeceği birini

hissetmek de istemişti.

Her şeyiyle sarılıp, güvenebileceği...

Tatlı, tatlı sesini duyacağı...

Birini hep istemişti...

Çok şey gerekmezdi aslında...

Sadece, "bir dost", "bir ses" yeter.

Böyle demişti hep...

Nasıl ki gelirken bu dünyaya,

"yalnız" idi isen...

Giderken de buralardan yine

"sen" yol alacaksın kendinle.

Kendinle yalnızca o son yolculukta...

Bu geçen zaman içinde

bir arada, bir yerlerde

sadece bir "gerçek" dost...

Bir nefes, tek bir "dost" olsa "yeterdi" aslında...

Belki de gerçek bir dost,

içten bir dost

olsa iyi olurdu...

Seni, bu dünyadan

gelip giderken seni,

gerçekten anlayabilecek bir dost...

Belki de olsa iyi olurdu.

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI,

2019.05.11, K.

06.02.2020, MŞ.